از دست دادن توده و عملکرد عضلانی اسکلتی با افزایش سن، که سارکوپنی نامیده می‌شود، تأثیر عمده‌ای بر استقلال و کیفیت زندگی افراد مسن دارد. با این حال، تحقیقات محققان از مکانیسم‌ها و عوامل خاص درگیر در سارکوپنی هنوز در حال تکامل است و درمان‌های پیشگیرانه کمی یافته‌اند.
مطالعات حیوانی نشان می‌دهند که استراتژی‌های هدف قرار دادن سلول‌های پیر، که در حالت توقف رشد هستند، می‌توانند به مبارزه با اختلال عملکرد مرتبط با افزایش سن، از جمله سارکوپنی، کمک کنند. تیمی از محققان کلینیک مایو به رهبری Nathan K. LeBrasseur، Ph.D., M.S. در حال بررسی نقش سلول های پیر در سارکوپنی، و پتانسیل توسعه مداخلات سنوتراپی برای پیشگیری یا درمان اختلال عملکرد عضلات اسکلتی مرتبط با افزایش سن هستند.
سلول‌های پیر ترکیبی از سیتوکین‌های پیش التهابی، کموکاین‌ها و پروتئین‌های تجزیه کننده ماتریکس خارج سلولی ترشح می‌کنند. این ترشحات که به عنوان فنوتیپ ترشحی مرتبط با پیری (SASP) شناخته می‌شوند، نشانگر بار سلولی پیری سیستمیک هستند. در تحقیقات قبلی، دکتر LeBrasseur و همکارانش نشان دادند که SASP با القای پیری و التهاب پاراکرین، اختلال عملکرد سلول‌های بنیادی و تغییرات در ماتریکس خارج سلولی به اختلال عملکرد بافت کمک می‌کنند.
در مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۲ در Nature Aging منتشر شد، دکتر لبراسور و همکارانش تلاش‌های خود را برای درک بهتر مکانیسم‌های پیری ماهیچه‌های اسکلتی و آزمایش اینکه آیا تجویز یک داروی سنوتراپی می‌تواند ویژگی‌های مولکولی پیری در ماهیچه‌های اسکلتی را کاهش داده و ویژگی‌ها را بهبود بخشد، تشریح کردند. سلامت عضلات اسکلتی
محققان ماهیچه‌های اسکلتی موش‌های پیر و جوان را با استفاده از توالی یابی RNA تک سلولی و توده‌ای و روش‌های تصویربرداری مکمل آنالیز کردند. آنها همچنین تأثیر یک کوکتل سنوتراپی را بر سلامت ماهیچه‌های اسکلتی در موش‌های مسن آزمایش کردند و نشانگرهای پیری در ماهیچه‌های اسکلتی انسان‌های جوان و مسن را بررسی کردند.